Słownik Polskiego slangu. Maciej Widawski with the Assistance of Zbigniew Ruszczyk. 2012.
brać — byka za rogi zob. byk 1. Brać coś do siebie zob. wziąć 2. Brać (coś) na ambit zob. ambit. Brać coś na rozum zob. rozum 1. Brać coś na siebie zob. wziąć 3. Brać coś na swoje barki, brać sobie kogoś, coś na głowę, na kark, na łeb zob. wziąć 4 … Słownik frazeologiczny
brać — I ndk IX, biorę, bierzesz, bierz, brał, brany 1. «ujmować, chwytać, obejmować ręką, oburącz (także narządem chwytnym, np. u zwierząt, albo narzędziem); przystosowywać do niesienia, trzymania» Brać co palcami, ręką, zębami, łyżką, widelcem, łopatą … Słownik języka polskiego
brać – wziąć — {{/stl 13}}{{stl 8}}{coś} {{/stl 8}}do siebie {{/stl 13}}{{stl 7}} interpretować czyjąś wypowiedź jako negatywną, złośliwą aluzję do siebie, do swojego zachowania; nadmiernie przejmować się czymś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wszystkie uwagi szefa brał… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
obrót — 1. Coś przyjmuje dobry, zły itp. obrót «coś zmienia się na lepsze, gorsze itp., coś toczy się inaczej niż dotąd»: Wkrótce jednak sprawy przyjęły zły obrót. Życie na gorąco 38/1999. 2. Pracować, poruszać się itp. na małych, wolnych, niskich,… … Słownik frazeologiczny
obrót — m IV, D. obrótrotu, Ms. obrótrocie; lm M. obrótroty 1. «ruch ciała dokoła osi; zwrot (w odniesieniu do osób)» Obrót Ziemi dokoła osi. Obroty śruby silniczka. Zrobić kilka obrotów w tańcu. ∆ mat. Obrót figury «ruch, przy którym punkty figury… … Słownik języka polskiego
wziąć — 1. pot. Diabli kogoś wzięli, biorą; cholera kogoś wzięła, bierze «ktoś się zdenerwował, denerwuje się, zezłościł się, złości się, zirytował się, irytuje się»: Diabli mnie biorą, że najlepsze lata spędzam przy kilofie i łopacie. Przecież nikt mi… … Słownik frazeologiczny
obrót — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. obrótrotu, Mc. obrótrocie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} ruch obiektu wokół własnej osi : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dzienny obrót Ziemi. Wykonać obrót na pięcie. Wysokie obroty… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pełny — pełnyni, pełnyniejszy a. pełen (tylko w funkcji orzecznika lub przydawki, po której następuje rzeczownik w dopełniaczu) 1. «napełniony, wypełniony po brzegi, do wierzchu; napełniony tak, że więcej nie może się zmieścić» Pełny garnek, talerz,… … Słownik języka polskiego
galop — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. galoppie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} szybki bieg konia lub innego czworonoga skokami, w czasie którego wszystkie nogi jednocześnie odrywają się od ziemi : {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
